Het geheim van het geheim
Nijdig draaide Mo de douchekraan open. Een harde, koude straal spoot in zijn gezicht. Hidde speelde zaterdag in de spits!
Mo greep een fles shampoo, spoot een klodder op zijn haar en begon te boenen. Vlokken schuim vlogen om hem heen. Hoe kon de trainer dat nou doen?
Mo, “de meester van de grasmat”, stond toch altijd in de spits? Zaterdag dus niet. Hij moest van de trainer zelfs in de verdediging spelen!
Hij sloot zijn ogen en spoelde de shampoo uit zijn haar. Hidde was ook wel érg goed. Hij maakte moves die je alleen op tv zag. En toch klopte het niet. Als Hidde zo goed was, waarom speelde hij dan niet bij een grote club?
Hidde is anders. Mo hoorde de woorden van Lourdes door zijn hoofd spoken.
Hidde is geen gewoon mens. Wat bedoelde ze daar mee?
Nu zei Lourdes wel vaker vreemde dingen. Maar vandaag… vandaag leek ze wel érg serieus. Ze keek alsof ze een geest had gezien.
Mo maakte de douche nog iets heter en dacht na. Had Hidde soms een geheim?
‘Als je wilt winnen,’ zei de trainer vaak, ‘moet je eerst je tegenstander kennen.’
Opeens wist Mo precies wat hij moest doen. Hij moest Hidde leren kennen, hij moest Hiddes geheim ontdekken.
En dan versla ik hem! dacht hij vastbesloten. Volgende week sta ík weer in de spits! Met een paar flinke rukken draaide hij de douchekraan dicht.
Alleen, hoe kwam hij meer over Hidde te weten? Hij wist zijn achternaam niet, hij wist niet waar hij woonde, hij wist alleen dat hij op het Palet-
Lourdes! Zíj kon hem natuurlijk meer vertellen.
De volgende ochtend stond Mo al vroeg bij de poort. Maar na een kwartier wachten was Lourdes er nog niet. Waar bleef ze nou? Het Palet begon toch ook om half negen? Hij trommelde op zijn fietsstuur. Het was al kwart over acht! Straks kwam hij nog te laat. Was Lourdes soms ziek?
Eindelijk hoorde hij wat. Met een metalig geluid ging de poort open.
Snel schoof hij zijn fiets voor de opening.
‘Mo?!’ Lourdes keek hem verbaasd aan. ‘Wat doe jij hier?’
‘Ik wil je wat vragen, Loer,’ zei Mo. ‘Over die nieuwe jongen.’
Lourdes trok wit weg. ‘Hidde?’
Mo knikte. ‘Je zei gisteren iets vreemds, weet je. Dat hij geen gewoon mens was, of zoiets. Hoezo dat dan?’
Lourdes peuterde aan haar fietszadel. ‘Je gelooft me toch niet,’ zei ze. Ze duwde haar fiets naar voren.
Meteen drukte Mo met zijn voorwiel de doorgang dicht. ‘Eerst vertellen wat je bedoelde.’
‘Maar Hanna staat te wachten!’ Lourdes beukte tegen Mo’s fiets. ‘Laat me nou door.’ Ze keek hem smekend aan.
Maar Mo hield zijn wiel stijf. ‘Eerst vertellen!’
Lourdes zuchtte. In snelle zinnen vertelde ze over haar ontmoeting met Hidde in Jiv.
‘Maar dat kan niet!’ riep Mo. ‘Hij was gisteren de hele middag op de training.’
‘Dat bedoel ik nou,’ zei Lourdes. ‘Hidde is anders.’
‘Weet je wel zeker dat het Hidde was?’
Lourdes knikte traag.
‘Heb je ‘m wel goed gezien?’ vroeg Mo.
‘Ik zag dat hij een pashokje inging,’ antwoordde Lourdes.
‘En toen?’ vroeg Mo. ‘Heb je ‘m daarna nog gezien?’
Lourdes schudde haar hoofd. ‘Dat was ook zoiets vreemds. Hij bleef heel lang in dat hokje zitten. En toen ik ‘m gedag zei, zei hij niets terug.’
Mo floot tussen zijn tanden. ‘Ik zweer het je. Hidde kan toch niet op twee plaatsen tegelijk zijn?’
‘Wel als hij bovenaards is,’ zei Lourdes zacht.
‘Huh?’
‘Volgens mij is Hidde een bovenaardse boodschapper die ons komt beschermen,’ antwoordde Lourdes.
‘Een beschermengel?’ Mo schoot in de lach. ‘Goeie grap, Loer!’
Lourdes lachte niet mee. Hardhandig duwde ze Mo opzij. Ze ramde haar fiets naar buiten en stapte op. ‘Als ik te laat kom is het jouw schuld!’
Nijdig draaide Mo de douchekraan open. Een harde, koude straal spoot in zijn gezicht. Hidde speelde zaterdag in de spits!
Mo greep een fles shampoo, spoot een klodder op zijn haar en begon te boenen. Vlokken schuim vlogen om hem heen. Hoe kon de trainer dat nou doen?
Mo, “de meester van de grasmat”, stond toch altijd in de spits? Zaterdag dus niet. Hij moest van de trainer zelfs in de verdediging spelen!
Hij sloot zijn ogen en spoelde de shampoo uit zijn haar. Hidde was ook wel érg goed. Hij maakte moves die je alleen op tv zag. En toch klopte het niet. Als Hidde zo goed was, waarom speelde hij dan niet bij een grote club?
Hidde is anders. Mo hoorde de woorden van Lourdes door zijn hoofd spoken.
Hidde is geen gewoon mens. Wat bedoelde ze daar mee?
Nu zei Lourdes wel vaker vreemde dingen. Maar vandaag… vandaag leek ze wel érg serieus. Ze keek alsof ze een geest had gezien.
Mo maakte de douche nog iets heter en dacht na. Had Hidde soms een geheim?
‘Als je wilt winnen,’ zei de trainer vaak, ‘moet je eerst je tegenstander kennen.’
Opeens wist Mo precies wat hij moest doen. Hij moest Hidde leren kennen, hij moest Hiddes geheim ontdekken.
En dan versla ik hem! dacht hij vastbesloten. Volgende week sta ík weer in de spits! Met een paar flinke rukken draaide hij de douchekraan dicht.
Alleen, hoe kwam hij meer over Hidde te weten? Hij wist zijn achternaam niet, hij wist niet waar hij woonde, hij wist alleen dat hij op het Palet-
Lourdes! Zíj kon hem natuurlijk meer vertellen.
De volgende ochtend stond Mo al vroeg bij de poort. Maar na een kwartier wachten was Lourdes er nog niet. Waar bleef ze nou? Het Palet begon toch ook om half negen? Hij trommelde op zijn fietsstuur. Het was al kwart over acht! Straks kwam hij nog te laat. Was Lourdes soms ziek?
Eindelijk hoorde hij wat. Met een metalig geluid ging de poort open.
Snel schoof hij zijn fiets voor de opening.
‘Mo?!’ Lourdes keek hem verbaasd aan. ‘Wat doe jij hier?’
‘Ik wil je wat vragen, Loer,’ zei Mo. ‘Over die nieuwe jongen.’
Lourdes trok wit weg. ‘Hidde?’
Mo knikte. ‘Je zei gisteren iets vreemds, weet je. Dat hij geen gewoon mens was, of zoiets. Hoezo dat dan?’
Lourdes peuterde aan haar fietszadel. ‘Je gelooft me toch niet,’ zei ze. Ze duwde haar fiets naar voren.
Meteen drukte Mo met zijn voorwiel de doorgang dicht. ‘Eerst vertellen wat je bedoelde.’
‘Maar Hanna staat te wachten!’ Lourdes beukte tegen Mo’s fiets. ‘Laat me nou door.’ Ze keek hem smekend aan.
Maar Mo hield zijn wiel stijf. ‘Eerst vertellen!’
Lourdes zuchtte. In snelle zinnen vertelde ze over haar ontmoeting met Hidde in Jiv.
‘Maar dat kan niet!’ riep Mo. ‘Hij was gisteren de hele middag op de training.’
‘Dat bedoel ik nou,’ zei Lourdes. ‘Hidde is anders.’
‘Weet je wel zeker dat het Hidde was?’
Lourdes knikte traag.
‘Heb je ‘m wel goed gezien?’ vroeg Mo.
‘Ik zag dat hij een pashokje inging,’ antwoordde Lourdes.
‘En toen?’ vroeg Mo. ‘Heb je ‘m daarna nog gezien?’
Lourdes schudde haar hoofd. ‘Dat was ook zoiets vreemds. Hij bleef heel lang in dat hokje zitten. En toen ik ‘m gedag zei, zei hij niets terug.’
Mo floot tussen zijn tanden. ‘Ik zweer het je. Hidde kan toch niet op twee plaatsen tegelijk zijn?’
‘Wel als hij bovenaards is,’ zei Lourdes zacht.
‘Huh?’
‘Volgens mij is Hidde een bovenaardse boodschapper die ons komt beschermen,’ antwoordde Lourdes.
‘Een beschermengel?’ Mo schoot in de lach. ‘Goeie grap, Loer!’
Lourdes lachte niet mee. Hardhandig duwde ze Mo opzij. Ze ramde haar fiets naar buiten en stapte op. ‘Als ik te laat kom is het jouw schuld!’